Pałac Lubomirskich zwany jest także pałacem poradziwiłłowskim. Według źródeł historycznych pałac powstał w XVI wieku, jako własność rodu Firlejów. W XVIII wieku rezydencję przejął magnacki ród Sanguszków z Litwy. W czasie konfederacji barskiej uległ pożarowi i jako zdewastowany obiekt trafił w XVIII wieku w posiadanie rodu Szeptyckich.

Następnie stał się własnością burmistrza Beniamina Finke, który wykupił go na licytacji i przekazał na własność rządowi. Pałac pełnił wówczas funkcję siedziby Komisji Województwa Lubelskiego. W tym czasie został odrestaurowany w stylu neoklasycystycznym. Po kolejnym pożarze w 1829 roku pałac ponownie odbudowano według projektu architekta Henryka Marconiego. Budynek został zrekonstruowany w stylu klasycystycznym i w takim kształcie pozostaje do dziś.

Po II wojnie światowej pałac przekazano Uniwersytetowi Marii Curie-Skłodowskiej.