Budynek pompokrytu zbudowany jest z żółtej cegły licowej, założony na szczupłym kwadracie, o wysokości 3,5 metra. Kryty jest daszkiem czterospadowym pobitym blachą miedzianą z żygaczami. Na szczycie umieszczona jest żelazna kula z chorągiewką.

Studnia miała być usytuowana nieopodal ul. Ruskiej. W załączonym do akt kosztorysie wyszczególniono tysiąc sztuk cegły klinowej studziennej i tysiąc sztuk cegły palonej (klinkierowej) oraz sążeń kamienia granitowego do wybrukowania najbliższego otoczenia pompokrytu.

Do chwili obecnej przetrwał on niemal w pierwotnej formie. Charakterystyczna była szczupłość pompokrytu, z tej racji, że pobór wody był jeszcze wówczas bezpłatny, a obsługa indywidualna. Zmieniło się to pod koniec wieku i wymagało większych “zdrojów”, innego typu.