Świątynia została wybudowana w latach 1906-1909. Autorem projektu był inżynier-architekt powiatu lubartowskiego Jan Brzosko. Kościół został poświęcony w roku 1909 przez biskupa Franciszka Jaczewskiego, ale ze względów politycznych do 1914 roku musiał pełnić formalnie rolę prywatnej kaplicy rodziny Budnych. Świątynia jest zbudowana z cegły ceramicznej w stylu neogotyckim na planie krzyża łacińskiego. Posiada jedną nawę główną i dwie boczne. W prezbiterium znajduje się drewniany ołtarz główny z obrazem św. Ignacego Loyoli. Okna kościoła zdobione są witrażami przedstawiającymi dwunastu apostołów.